viernes, 18 de abril de 2008

In-humano



El silencio es algo que no te esperas. Toda tu vida esperando llegar a ser alguien y de repente...
...
boomp3.com
...
Es tarde ya, llevas día y medio de adelanto pero no ha servido de nada, solo estás más cansado. Llovía fuerte hace un rato, dejaste de caminar para buscar refugio y fue ahí donde te diste cuenta que habías olvidado el mp3 en casa. Ahora te gustaría escuchar a Neil Young, hace semanas que solo escuchas a Neil Young, compulsivamente. Intentas cantar alguna canción del genial “Freedom” pero no puedes cantarlas porque no las recuerdas, solo si las escuchas, solo con el tipo cantando en tus orejas también puedes cantar. Sin el mp3 estás vendido. Desde los veintitantos luchando contra esta clase de intervalos y no has conseguido ningún progreso apreciable, solo algún truco cuando surge. Solo.

Parece que afloja, parece que vuelves a tus pensamientos de siempre, a pensar que controlas lo que piensas, a sumergirte en su parloteo incontenible, pero una vez representados ya no puedes tomártelos en serio, aunque vuelvas a llenar tu cabeza de ruidos ya no es lo mismo. Ayer en los periodos de tregua concedidos por la lluvia se observaba una luz blanca, lánguida y hermosa; destacaba sobre el contorno de las cosas una definición mágica, incluso sobre las personas, era como si las empujara por la espalda para luego sostenerlas de los lados, ocupaban su espacio y su forma, eran incontestables. No deberías haber salido, por la noche no es lo mismo, el silencio al desaparecer te hace recapacitar.

La exigencia de ser alguien nunca desapareció del todo, aunque la creíste vencida no es cierto. Hace unos días te sentabas con un grupo de jóvenes desconocidos y te sentías viejo y niño al mismo tiempo. Se tomaban la vida en serio, y sonreían con ella. Te hubiera gustado interrumpirles para preguntar cómo diablos lo habían conseguido. Quien menos disponía de tres mil kilos de cordura en cada zapato, unas credenciales ante los demás y una posición en el mundo. Habían elegido. Y la elección los definía, como con aquella luz, nada podría cuestionar su éxito. A menudo pienso que más me valdría tomar partido por lo primero que se cruzara en tu camino, así al menos dejarías de envidiar a esos pobres chicos, de fingir que te aburres a tiempo completo. Pero por supuesto no quieres escuchar una palabra más sobre el tema. Prefieres mantenerte al margen, en una ambigua línea, aunque sobre las líneas no se pueda mantener siempre el equilibrio, nuestros pies poseen tres dimensiones. La gente ahí fuera lo intenta cada día, no tienes por qué ser diferente, corren riesgos, apuestan por lo que creen que les gusta y lo intentan. Pero no se puede elegir fracasar, apesta a hipocresía. A menudo pienso que estoy haciendo méritos, que me lo he ganado a pulso.


...

...boomp3.com
Ha dejado de llover sin embargo la lluvia continua dentro de ti, ha empapado tus ropas y se está filtrando a través de tu piel. Si no actúas rápido es posible que alguna de esas gotas te alcance de lleno en los pulmones, los pulmones son como los gatos o como aceite caliente en una sartén, no se llevan muy bien con el agua. Hay que evitarlo. Te diré lo que vamos a hacer: vas a acelerar el paso hasta que comiences a jadear, evitarás cualquier insinuación de rodeo y tomarás la calle principal, cuando estés a salvo cierra la puerta y bebe agua en un vaso, enciende tu ordenador, cambia el perfil de tu blog por la palabra felicidad, entonces cliquea en el link que se habrá creado en azul, luego uno por uno inspeccionarás a los que aparecieron en los resultados por si desvelaran alguna clave, algún truco nuevo. Cuando hayas terminado invertirás cuatro horas más en seleccionar un par de fotografías para ilustrar este texto y eliminarás la palabra felicidad de tu perfil.

Pero no me harás caso, eres bastante tozudo. Calculas que tus ropas se secarán antes que algún órgano vital sea dañado, todavía confías que alguien no esté durmiendo y te llame por teléfono, eres un soñador; consideras: si alguna chica con nombre de origen ruso filtrara hasta mí su corazón y lo desmenuzara ya no estaría obligado a preocuparme por él, todavía puede suceder, así que vas a esperar a que se haga de día…


Con mi mp3 todo esto no estaría sucediendo, solo tendría que seguir el pulso de la música, importarlo a cada nervio y caminar, así no tendría que escucharte, ni la urgencia por clasificar cada segmento, la importancia de ser y el tiempo de regresar los perdería. Con ella sería sencillo idear un nuevo personaje, un inédito peter pan.

9 comentarios:

Qcousas dijo...

..."la urgencia por clasificar cada segmento"...

Cando a miña nai me ensinou a tecer a lá (calcetar) a razón das miñas clases no colexio de monxas de Pretenoloxía (nunca souben por que lle puxeron este nome, a verdade é que o que nos ensinaban era a dominar as tarefas propias do fogar), o que máis me custou foi aprender a combinar as cores sen que se notase demasiado a unión entre elas, sen que parecese que o que estaba a facer era unir dúas partes que non tiñan nada que ver a unha coa outra.

Xa sabes..."la urgencia por clasificar cada segmento"...

Hai tempo que non tezo lá, deixeino hai anos cando aceptei que non son capaz de facer algunha prenda de máis mérito que unha bufanda. Iso sí, son capaz de tecer bufandas interminábeis coas unións entre as cores perfectamente ligadas, cada unha no lugar que lle corresponde.

Mañá sairei a mercar lá de todas as cores e farei para ti unha na que cada parte esté clasificada.
PROMETIDO!

Anónimo dijo...

Manuel,que no salgas a caminar de noche con este tiempo,que te vas a poner malito.Oye,los macarrones estaban weníííísimos.Mua

Common People dijo...

paso de leerte tio, que te jodan, me gusta demasiado como escribes, me pienso demasiado las cosas si te leo, me desolo demasiado si pienso lo que dices, me invade demasiado la soledad cuando escucho estas canciones, y lo que es demasiado siempre va a ser, demasiado. Asi que paso. al carajo! Que te jodan,si, eso, que te jodan! esperare a que escribas peor o una puta avispa te pique el el puto dedo gordo. Eres in humano, esto no se hace! hablame coño de los pajaros o los putos niños en el parque con esas sonrisas virgenes!

volvere a picar.

Un saludo, steve macqueen.

silvina magari dijo...

Manuelito...

Quiero que te digan lo que dicen en las pelis mientras camina la noche y sino, te lo digo yo.

el amigo de ted dijo...

Cousas, sabes que me va encantar esa bufanda, y también voy a recordar pedirtela siempre que hablemos hasta que la tenga en mis manos.
Besos.

Qcousas dijo...

Dime as cores que máis che gustan...

el amigo de ted dijo...

Confio en tu buen gusto

Anónimo dijo...

Hoy me has deprimido.

Anónimo dijo...

Manu que malita estoy, que malitos estamos.
Tengo la faringitis igual, pero me he levantado con un dolor de oido que me puede, asi que me voy a urgencias.
te quiero mucho, cuidate, te tengo que contar tantas cosas...
la primera: te quiero merriloto
curate, que sino el mundo es mas pequeñito.
silvina.