La bañera de María es un tanto peculiar, no es que sea pequeña, que lo es con avaricia, sino que está para colmo dividida por la mitad por un escalón inservible y la otra mitad combada como la superficie de un lavabo, por lo que mientras tratas de mantener los dos pies apoyados en las dimensiones de una palangana sin caerte, sujetas la cortina para no poner todo perdido y le agarras el truquillo al grifo del agua caliente al final olvidas cuando te incorporas que justo debajo de tu cabeza hay un armatoste de madera sosteniendo varios botes de champús… Entonces te golpeas, entonces pierdes el equilibrio, entonces te agarras a la cortina, entonces inundas el suelo, entonces pruebas a cerrar los grifos, entonces sólo puedes hacerlo con uno, entonces te abrasas, entonces tienes todavía un montón de jabón por todo el cuerpo y no te apetece intentarlo de nuevo. A partir de esta iniciática experiencia he elaborado un decálogo de normas que será la base de un futuro libro de autoayuda con el que pienso forrarme y del cuál os adelanto dos que resumen toda mi filosofía: Playa y Fiesta.
...
El homenajeado.

El fondo norte. Sonriendo a cámara.

Y el fondo sur. Berto dándonos una clase magistral de gastronomía.

El tan esperado discurso y brindis final. Todos al borde de las lágrimas, ay!

Luego al Templo del Gato a pasar calor. Dentro solo aguantaron los valientes.

Terminamos la noche en el Vademécum para el que no dispongo de ilustración gráfica, bailando tecno a nivel profesional sin estar empastillados ni nada, eh! eh!
Jo! Que no acabo. Sabado, playa de Barra, la mejor playa del mundo, de la cual tampoco tengo manera de ilustrarla porque andábamos todos en pelotas.
Cangas, en busca del mejor bocadillo del mundo. La filarmónica.

Engulléndolo.

Más conciertos.

El Cristo Pajero.

Los lunes al sol, o los domingos.

María, santificado sea tu nombre, tu capacidad organizativa, tu paciencia…

Y sí, El Imperial. Y nuestra foto enmarcada y colgadita.

Si pasan cerca de Vigo, no lo duden, tómense unos albariños y visiten nuestro rincón en El Imperial, somos ya la segunda atracción turística en la provincia de Pontevedra después de las Cíes.
Santi me comentaba en el autobús todavía despidiéndonos que jamás lograríamos devolver todo lo que nos habían dado en esos seis días y pensaba yo que si alguna vez nos lo exigieran ley en mano, playa por playa, sonrisa por sonrisa, cariño por cariño…. tendríamos que huir del país. Muchas gracias por esa desenfrenada felicidad, la vuestra, en la mejor semana del mundo.
Por otro lado, chicas, ojo al parche, que todo no iban a ser buenas noticias. Aquí el frente masculino está trabajando en la confección de un plan alternativo y en directa competencia con el vuestro… Ta! Tata! Ta! - El Plan de la Pirindola -. Por el momento no es muy sofisticado que digamos pero hemos conseguido ponernos de acuerdo en cual será la fundamental primera regla:
_ Mudarse a Vigo.
...
12 comentarios:
No es que no me haya gustado el resto de la entrada (que me ha encantado y me hecho reír hasta que se me saltaron las lágrimas), pero me he quedao con esa última frase: Mudarse a Vigo.
No sé a qué estáis esperando. ¡Si tiene a Cangas en frente! ¡Si podríais hacer del Imperial y el Tony's vuestros garitos habituales! ¡Si podríais inflaros a pulpo!
La bañera de María está deseando que le cojáis el truco...
Manu... que risa, de verdade!!! Nunca pensei que a miña bañeira fose tan complicada para os de fóra, pero certo que o ilustraches perfectamente.
Que saibas que o "Plan de la Pirindola" non ten comparación co "Plan 2008, Plan del Chocho" (ademais no sei con que rima), pero todo é comezar...polo de agora a primeira norma... me encanta!!!!
E esqueciches=olvidaste as mellores empanadillas do mundo, aínda que o local non fose moi operativo; e a mellor despedida imaxinable.
Sabes que a mellor bufanda do mundo xa vai pola metade? Pero teremos que quedar en persoa (Madrid-Vigo ou Vigo-Madrid) para darcha...
Por certo, unha vez máis, hoxe levo posta a camiseta que me regalaches...
Un bico e unha aperta enormes!
...o noso recuncho=rincón no Imperial...encántame!
Si tuviese que hablar de los mejores momentos, no se me ocurriría nada mejor que lo que he leído aunque tengo que hacer dos matices. El primero, es que me falta el forzudo de arena y el segundo, la playa de los tiburones o como las llamamos en galicia fanecas, que hay que tener valor para bañarse sin fanequeras!!! Valientes!!! pagaría por veros haciendo nudismo y calzados con vuestras fanequeras.
Me estoy recuperando de tanta felicidad, mi madre siempre dice que mis amigos son un poco raros (eso también va por ti Davi) y si de raros se trata, nos llevamos la palma.
Veros pronto ya no es sólo una posibidad y lo de vivir en Vigo lo comprendo, es la mejor ciudad del mundo, ya lo sabeis.
MORRIÑAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!
Bicos, bicos y más bicos.
No, no, no volvais... ...no más martinis, no más charlas hasta las tantas, no más mujeres... Quiero ir a jugar ("María, me llevas al barco???") quiero disfrutar de mi cama (solo). Dejenlo pasar chicos, no vuelvan.
"Ser ingenioso es dificil" - Os dije esta frase la otra noche, aunque en vuestro caso no se cumple esta máxima.
Vuelvan siempre que quieran, pero siempre con tantas ganas como esta última vez.
P.D.- Somos amigos ya???
Qué bien manuelito que no te hayas vuelto un escritor publicado y vivo como david y así me entere al dedillo de El viaje de vuestras vidas (parece un reallity de telecinco).
Amore me voy a Santo domingo el domingo, asi soy yo, si no nos vemos antes decirte que te quiero profundamente, perdona que me ponga tan solemne, pero que quieres?: vivo con David.
Gracias vigueses por cuidar de la belleza.
Pato, el Toni's y el pulpo serían ya razones suficientes, pero hay tantas más que me dan ganas de ponerme a estudiar gallego.
María, pero si tengo slogan y todo, escucha:
"Este verano prueba El Plan de la Pirindola, mas bueno que la Coca Cola"
Lore, eran las ocho de la mañana y yo todavía andaba subiendo fotos... hicimos un montón de cosas.
Yoyis, coño! éso no se pregunta.
Eu prefiro...
"Pirindola, Pirindola... no crees que este plan mola?"
O de estudar galego estaría moi ben, é un idioma precioso e... quen sabe! Pode que atopases aquí a túa vocación!
joder que envidia de semana amigodeted! por supuesto que le doy el beso a elena, pronto la tendreis unos dias por madrid.
sigue visitando mi blog, prometo actualizarrrr.
yo seguire viniendo aki... y ya mismo me cojo un easyJet a El Imperial!
abrazoo
Oye, pero os trajisteis al final farlopa de Vigo o no?
Esa es la cuestión y no tanta fotito... ostia!
ehhhh...
¿¿no es este el blog de david hasselford??
qué raro, creo que lo ví ayer en un bar.
Qué insensato, en un bar.
Oye, a ver cuando os venís a California, que lo de vigo y todo eso es una insensatez, que os vengais pa california, de verdad: su gente, sus playas, sus paellas, sus alegres campesinos.
Psssssst,Manuel,que ya tienes el ordenador vivito y coleando,deja el porno y escribe algo no??
Rosario
Publicar un comentario